Kolejna trasa zaproponowana przez Sergiusza i Arka, kolejne nowo odkryte szlaki piesze po których można jeździć w Górach Stołowych. Na początek szybki przejazd Górami Bystrzyckimi do Zieleńca i na Orlicę.



Pierwszy terenowy szlak czerwony prowadził ze szczytu Orlicy (Vrchmezi) do Olesnice. Znałem ten przejazd, w górnej części nigdy mnie nie zachwycał z powodu dużego nachylenia, uskoków i mocno wystających korzeni. Czym niżej tym lepiej, na końcu piękny widok z łąki nad Olesnice.



Z Olesnice przez Jawornicę podjeżdżamy na Przełęcz Polskie Wrota i przez dzikie zupełnie nieznane mi tereny przeprawiamy się do Słoszowa. Dalej nowym dla mnie żółtym szlakiem pieszym pojechaliśmy do Złotna gubiąc po drodze Arka ;)



Dalsza część żółtego szlaku ze Złotna biegła przez mocno zarośniętą drogę, dlatego zmieniamy plany i wzdłuż Urwiska Batorowskiego wspięliśmy się do rozdroża Sekstans skąd zjechaliśmy do Batorówka.



W Batorówku zaczął się najciekawszy fragment drogi, rewelacyjny niebieski szlak pieszy do Polanicy. Przejazd przez Tylną i Przednią Borową Kopę to czysta przyjemność.



Szlak w okolicy Skał Cygana przecina leśną szutrową drogę i dalej robi się typowo pieszy, bez możliwości jazdy na rowerze. Dlatego lepiej jest pojechać tym szutrem w górę do Praskiego Traktu.



Dzięki chłopaki za ten dzień i świetną trasę.
Pokaż trasę GPS

Moje ukochane Góry Bystrzyckie to głównie leśne drogi, po których można jeździć cały dzień nie powtarzając tras. Przedstawię dzisiaj kilka z nich.
Droga z zielonym szlakiem rowerowym ze Szczytnej do Pokrzywna trawersująca Wolarz, kiedyś bardzo dzika poniemiecka kamienista droga, dziś leśna autostrada. Pomimo tego, że łatwo się nią jedzie nie zachwyca, przez takie drogi góry tracą swój urok.

Zajęcza Ścieżka pozwala szybko przemieścić się do drogi nad Bobrownikami. Radzę nią zjeżdżać w kierunku Bobrownik, w przeciwnym będzie trudno podjechać ze względu na strumyk.

Droga z Bobrownik do Rozdroża Pod Błażkową, tej chyba nie trzeba reklamować, jeden ze najostrzejszych asfaltów w kotlinie.

Droga skrót pomiędzy Zieloną Drogą, a Drogą Zbłąkanych Wędrowców trawersująca od północy Biesiec, zawsze mnie korciła i w końcu nią przejechałem, było warto :)

Rozjazd dróg, po lewej Droga Zbłąkanych Wędrowców, a po prawej jej pierwotna wersja, obie piękne i warte przejechania.

Skrzyżowanie Drogi przez Królewski Las z Drogą Piaszczystą. Niedawno ze względu na koleiny nie dało się nią przejechać, po wysypaniu jej ubitym kamieniem wygląda bardzo elegancko.

Droga przez Sasankę na Jagodną, najwyższy szczyt Gór Bystrzyckich. Brak mi słów jak można było tak zniszczyć ten piękny szczyt.

Droga z Rudawy do Spalonej, niebieski szlak rowerowy, bardzo szybki przejazd z Mostowic do Sapalonej, piękny szlak.

Zagadkowa droga, kto zgadnie w jakiej okolicy się znajduje?

Na koniec Wieczność po zachodzie Słońca.

Zapraszam w Góry Bystrzyckie, chętnie podejmę się roli przewodnika.
Pokaż trasę GPS

Rajd przez kilka górskich pasm, którego celem były dawno nie odwiedzane miejsca i sprawdzenie kilku nowych dróg. Początek to szybki dojazd do Złotego Stoku najmniej wymagającą drogą czyli przez Przełęcz Łaszczowa.

Pierwszym celem była Przełęcz Jawornicka przez którą przechodzi pieszy szlak pieszy. Dojechałam do niej niebieskim szlakiem rowerowym biegnącym wzdłuż Złotego Jaru, który okazał się leśną autostradą. Końcowa część to leśna droga na której trwałą wycinka. Kolejny raz szukałem ścieżki pozwalającej na wjazd i zjazd z przełęczy w kierunku Różańca, znów bez powodzenia (jeszcze tam wrócę). Las pomiędzy Jawornikami jest bardzo gęsty, wiele dużych kamieni, dlatego pozostało mi sprowadzanie roweru.



Z Przełęczy Różaniec na Borówkową pojechałem drogą zaproponowaną kiedyś przez Zibiego. Bardzo miły leśny dukt łączący się przy krzyżu z moją drogą z Orłowca. Końcówka zawalona drzewami po ścince, na Borówkowej pustki, dlatego szybko zjechałem granicznikiem na obiad w Travnej.



Wróciłem do Polski przez Przełęcz Karpowską i zjechałem niebieskim szlakiem rowerowym wzdłuż granicy do Nowego Gierałtowa.



W Góry Bialskie wjechałem Bielskim Duktem trawersującym Płoskę i Czernicą. Nie prowadzi tędy żaden szlak, a widoki są naprawdę piękne. Przez Wielkie Rozdroże dotarłem do Przełeczy Suchej, skąd zjechałem Drogą Marianny na nowego asfaltu i podjechałem na Przełęcz Płoszczyna.



Z Przełeczy Płoszczyna przez Przełęcz Staromorawską pojechałem do Kletna. Miałem w planach przejazd przez Żmijowiec, ale było już późno i zaczęło robić się zimno, dlatego skróciłem trasę przejeżdżając przez Przełęcz Puchaczówka i Skowronią Górę na której byłem o zachodzie słońca.

Garmin pokazał 3230m przewyższeń, kolejny i tym razem nieoczekiwany rekord, który udało mi się ustanowić na niezbyt wysokich górach w kotlinie :)
Pokaż trasę GPS

Jeseniki zawsze mają szczególne miejsce w moim sercu, wiążą się z nimi wspomnienia wielu długich i ekscytujących wypraw. To tam w 2013 roku pobiłem rekord w wysokości podjazdów wjeżdżając z Anią na Pradziada i Dlouhe Strane. Tym razem zaplanowałem trzy długie podjazdy na Dlouhe Strane, Petrovkę pod Pradziadem i Utulna Mates. W związku z bardzo długim dystansem i przewyższeniami, które miały przekroczyć 3000m postanowiłem wystartować w Hanusovicach.
Na rozgrzewkę czekał mnie podjazd do Pekarov z pięknymi widokami na Rychlebske Hory i Masyw Śnieżnika. Do Loucna nad Desnou postanowiłem zjechać Pekarovską Cestou, bardzo przyjemnym leśnym duktem.


Panorama na Dlouhe Strane, mój pierwszy większy cel.

W Loucna nad Desnou przerwa na Kvasslav, piwo ważone w lokalnym browarze i lekką przekąskę nie przeszkadzającą w podjeździe.


Pierwsza część podjazdu do Tetevi Chata na 1165m npm to 670m w górę dość stromo pochylonym asfaltem. Znałem ten podjazd, nie jest taki straszny jak go opisują, dość monotonny ale dobra muzyka bardzo pomaga. Po drodze przejazd przez Bike Park, dość dużo rowerzystów wjeżdża wyciągiem z Kout nad Desnou, żeby zjechać trasami o różnym stopniu trudności.



Druga cześć podjazdu na Dlouhe Strane 1350m npm to dalsze 180m w pionie. Na tym podjeździe nie może być mowy o nudzie, panoramy zapierają dech w piersi, nagrodą jest zawsze zaskakujący zbiornik na szczycie góry.




Drugi podjazd na Petrovkę 1044m npm, rozdroże pomiędzy Cervenohorskim Sedlem a Pradzadem. Podjazd bardzo monotonny, zalesionym stokiem, dalej pojecahłem na Cervenohorske Sedlo. Główna droga w Sumperka jest zamknięta z czego co wyczytałem do 2017 roku, w tej chwili trwa wycinka drzew, a pewnie później usuną stary asfalt z zbudują drogę od podstaw.



Trzeci podjazd na Utulna Mates 1075m npm dał mi najbardziej w kość, dawało znać zmęczenie mięśni i bardzo strome podjazdy do Leśnego Baru. Bar świetnie zaopatrzony, ale Czesi w tym dniu przed telewizorami oglądali mistrzostwa świata w hokeju z Pradze. Zjadłem kanapkę, napiłem się czeskiego sikacza i dalej w drogę.



Powrót do Polski przez Przełęcz Piekło. Na tej wycieczce Garmin pokazał mi 2886m przewyższeń co jest moim rekordem. Przewyższenia po korekcji wysokości według satelity są dużo większe, ale one nie są dla mnie miarodajne.
Pokaż trasę GPS

Specialized zawitał do Kotliny Kłodzkiej dzięki świetnie zorganizowanym przez Czechów testom rowerów tej firmy. Przyjechaliśmy z Sergiuszem i Arkiem kilka minut przed 10-tą, zarejestrowaliśmy się jako pierwsi dzięki czemu mieliśmy do wyboru wszystkie dostępne rowery.


Wybrałem rower Camber, który rozważałem przed zakupem Epika, w wersji Ekspert Carbon Evo 29 ze skokiem 120mm o katalogowej cenie 22 tyś zł.

Sergiusz wybrał Stumpjumpera FSR Ekspert Carbon Evo 650B ze skokiem 150mm wartego 23 tyś złotych.

Arek poszedł na całość biorąc S-Works Enduro 29, ze skokiem 155mm wartego 36,5 tyś zł.

Po szybkim dostosowaniu rowerów przez serwisantów pojechaliśmy je przetestować na singiel w Paśmie Brzeźnicy. Pierwsze wrażenie na długim asfaltowym dojeździe to zbyt wyprostowana jak dla mnie pozycja i mocne bujanie. Na szczęście oba amortyzatory można blokować pierwszy płynnie, tylny poprzez trzy stopniową regulację. Podczas całego testu wielokrotnie sięgałem po wajchę przy tylnym amorze, w Epiku mam ten komfort, że amortyzator działa tylko wtedy kiedy jest taka potrzeba - zaleta Braina. Drugim minusem był napęd X01, korba z jednym blatem 30T powodowała, że brakowało mi zarówno niskich jak i wysokich przełożeń i to, że największa koronka miała 40 zębów nie pomogło. Sądzę, że takie rozwiązanie sprawdzi się tylko wśród zawodników lub ludzi z bardzo mocną nogą. Nie zauważyłem szczególnej różnicy w przerzucaniu pomiędzy moją manetką X7 i przerzutką X9, a testowanym zestawem X01. Pobawiłem się regulowaną, trzy pozycyjną sztycą, dzięki której nie ma obawy obicia przy zjazdach, z drugiej strony waga roweru wzrasta.
Fajny rower, ale ciągle trzeba pamiętać o przestawianiu amorów.



Po dwóch godzinach przyszedł czas na obowiązkową wymianę rowerów, żeby dać szansę innym testującym. Sergiusz i Arek przesiedli się na rowery szosowe, o których niewiele mogę powiedzieć, a ja postanowiłem dotknąć "pierwiastka boskości", który tchnięty został w S-Works Epik 29 World Cup wycenionego na 37,5 tyś zł.



Rower jest niesamowicie lekki, na oko jego wagę określam na mniej niż 10kg. Pierwsze wrażenie przy kierowaniu było niesamowite, lekkość i sztywność powodowało odczucie, że kierownica wisi gdzieś w powietrzu nie stawiając żadnych oporów. Drugie zaskoczenie to niesamowita praca manetki i przerzutki XX1, z tak precyzyjnym urządzeniem nie miałem jeszcze do czynienia. Minusem był napęd z jednym blatem 32T, jadąc z Barda na Łaszczową nie musiałem schodzić z roweru, ale trochę się namęczyłem - to rozwiązanie jednak nie dla mnie. Drugim minusem była praca przedniego amortyzatora SID Brain o skoku 95mm, być może serwisant źle go napompował chociaż podawałem mu swoją wagę, ale amortyzator był dużo twardszy od mojej Epikowej Reby. Mimo to udało mi się zjechać prawie cały pieszy niebieski szlak pieszy od kapliczki do Barda. Hamulce Magura MT8 lepsze od Formula C1, ale wolę Shimano XT.



Na koniec, czekając na chłopaków postanowiłem przejechać się Fatboyem Ekspertem po polnej drodze i szutrowych kamykach. Być może ktoś ma frajdę podczas jazdy takim rowerem ja czułem się jak na pływającej piłce, albo poduszkowcu. Niby fajnie, ale trzeba go wprawiać w ruch dużą ilością energii pompowanej w pedały, więc jazda szybko się nudzi. Szybciej przyzwyczaiłbym się do szosy, niż do takiego monstrum.

Fantastyczny dzień za który bardzo dziękuję firmie Specialized i technikom cierpliwie przygotowującym rowery.
Pokaż trasę GPS

Ostatnio jechałem Drogą Wieczność, teraz przyszła kolej na Drogę Stanisława. Na drodze zmiany, postawiono kilka tablic informacyjnych o florze i faunie. Ktoś oznakował nowe szlaki pomiędzy Pokrzywnem a Paszkowem, na białym tle zajączek, a drugi z grzybkiem. Szlaki biegną bardzo atrakcyjnymi terenami od Drogi Stanisława w kierunku Góry Borewicza, bardzo jestem ciekaw kto je wytyczył.



Zjazd z Huty pieszym szlakiem do Zalesia, do podjazdu ten szlak raczej się nie nadaje.



Powrót to szukanie nowych dróg i bezdroży, niestety zmrok uniemożliwił robienie zdjęć.
Pokaż trasę GPS

Krótki terenowy wypad terenowy do Barda, w lasach susza idealne warunki do jazdy.




Pokaż trasę GPS